[ Константинопол т.е. Источното Римско Царство - Ромеи ( Византија - Називот Византија прв пат се користи во 1557 (нешто повеќе од стотина години по падот на Константинопол од страна на германскиот историчар Хероним Волф, во неговото дело Corpus Historiae Bizantinae ), која во тој период ја контролираше и јужна Италија, ја одбрани оваа територија од арапите и нив ги протера. Во “Historia, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae. Impensis ed. Neberi, Bonnae” е објаснето дека Ромеискиот воен лидер Michael Ataliotos во 1042 г. ги пренел албанците од јужна Италија на Македонскиот Полуостров (Балканот) и ги населил во месноста Арбан (денешна северна Албанија), на тромеѓето меѓу Македонците, Србите и Црногорците, за да ги прекине и ослаби овие народи и нивните врски.]

Значи како резултат на ова населување настанале Црногорците, Рашките па потоа Србите, а коренот им бил Македонија.

 Oбјавувам црногорски текст, кој што е на црногорски јазик, за што се извинувам, но е многу интересен и изобилува со историски цитати, каде Црногорците, Србите и нивните владетели се потпишувале во старите документи како Македонци, а Црна Гора и Србија ја декларирале како дел од Македонија.

Štampar Božidar Vuković Podgoričanin na svojijem knjigama piše 1520. I 1537: ''Ot otačastva moega ot zemlje Dioklitiskije, eže jest v predjeleh makedonskih ot grada naricajemago Podgorica'' (Lj. Stanojević, Stari srpski zapisi i natpisi, br. 494, 161).
I u trećoj svojoj knjizi 1538. Božidar Vuković ponavlja istu sintagmu. Vuk St. Karadžić je ovu formulaciju Božidara Vukovića objasnio tako što ''su se Maćedonija srpski zvale sve zemlje našega naroda, kao što se i u narodnoj pjesmi... Đurađ Smederevac zove kralj od Maćedonije''...

Kaluđeri crnogorskoga manastira Morače 1615. Pišu da je njihov manastir ''v oblasti hercegovskoj v zapadnih strana i predjelah maćedonskih'' (dr Jevto M. Milović, Zbornik dokumenata iz istorije Crne Gore (1685-1728), Istorijski institut NR Crne gore, Cetinje, 1956)

Takođe, pismo vladike-gospodara Danila Petrovića ruskom caru Petru Velikom od 28. Januara 1712. Završava se ovako: ''Iz Crne Gore u Makedoniji'' ili prikladniji prijevod ,, Iz Crne Gore regije (pokrajine) u Makedoniji'', a na italijanskom: ''Scritto de montenegro della regione di Macedonia'' (isto). - птревод: Oд регионот на Македонија.


Samo tako se može pojmiti stav iz, inače galimatijasne, Povijesti o skenderbegu Crnojeviću na svetom krštenju nazvanom Đurađ, Martina Skadarskoga, odnosno njezinoga prijevoda sa latinskog i prepis vladike Vasilija da je ''Ivan Kastriot Crnojević iz roda kraljeva makedonskih'' (dr B. Šekularac, Cetinjski ljetopis, isto). 

Nakon povratka iz Crne Gore, ruski pukovnik Mihailo Miloradović (rodom iz Hercegovine) 1712. Potpisuje se u svojijem pismima kao ''polkovnik i kavaler makedonski''.

U Beču je 15.12. 1714. Izdat pasoš vladici-gospodaru crnogorskom Danilu Petroviću na kojem piše da je Danilo ''biskup iz Makedonje... Sa Cetinja ''. 

U pismu crnogorskijeh glavara od 8.9.1742. Ruskoj carici također se pominje sintagma ''v predjelu makedonskom'' (Marko Dragović, Materijal za istoriju Crne Gore vremena mitropolita Danila, Save i Vasilije Petrovića u Spomeniku 25, 2).

U odgovoru od 10. 5. 1744. Ruska carica, također, otpozdravlja sa istom sintagmom (isto, 7). I u pismu mitropolita Save i crnogorskijeh glavara od 25. 5. 1752. Ruskoj carici pominje se: 

''...v svih stranah makedonskih'' (isto, 9).

Цар Душан - “Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

    Во 1502 г. излегува најстарата историја на народите од Македонскиот Полуостров - Балканот  под турска окупација, „Historia Turcica“ од дубровчанецот Феликс Петанчиќ, минијатурист и управник на Будимскиот Скрипториум, а пред се’ дипломат на унгарскиот двор на Матија Корвин и Владислав Втори. Тој во втората половина на 15 век ја пропатувал европска Турција; поминал и низ Македонија, каде што наоѓа Мaкедонци и ги определува границите до каде живеат Македонците; за нас е интересно, што во Душановото Царство, Петанчиќ поданиците ги дели на Рашани  и Македонци, а Цар Душан го титулира како Цар на Рашаните и Македонците „Macedonum Rasianorum Caesar“ (Historia Turcica, Municipal Library in Nuremberg (pressmark Ms Solger 31.2В°). Греци не наоѓа во Македонија. ( праведно зошто во тоа време грци и Грција не постоеле )

 Bо српските истории од  се вели дека Цар Душан бил Цар на Србите и Грците - ЛАГА.  За прв пат грци и Грција во 1830 година на чело со владател од Австрија, а Србија и срби ма не царство туку кнежевство Србија исто така со помош на Русија.
 Самите денешни српски картографи  негираат Грци и Грција.  Душановото Царство  го  означуваат како  ''Србско Царство'' , а територијата под Термобиле ja означуваат како  ''Атинско Bојводство'' не Грција.

Франц Миклошич е најдобар пријател на Вук Караџиќ, кој му ги доставува сите историски извори за средновековното Mакедонско Царство.За Србија, Вук Караџиќ вели: 

„да су се Маћедонија српски звале све земље народа нашега“, потврдувајки дека Србија порано се викала  Македонија, што најверојатно се однесува на Душановото Царство (Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

Кон ова тврдење одат во прилог и старите српски песни, каде се пее дека Пеќ и Смедерево се македонски градови (Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

АНТОЛОГИЈА НА МАКЕДОНСКА НАРОДНА ПОЕЗИЈА - кликнете врз линкот за да го видите текстот

Вук Караџиќ никогаш не признал македонска народност, СО СИГУРНОСT е тој извитоперувачот, на историската вистина и на документите од средновековното Mакедонско Царство. Во сите сочувани историски документи од тоа време, а кои се јавни и можат да се видат, македонското име е секогаш присутно. 



Единствената зачувана Фреска од Цар Душан од 1350 година, која се наоѓа во Лесновскиот Мансатир - P. Македонија

“Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

Стефан Душан, познат како Семоќниот Душан роден околу 1308 - 20 декември, умрел 1355 година, бил македонски средновековен цар (1331-1345) владеел од 1346 до смртта 1355. Тој бил син на кралот Стефан од Дечани, а таткото на царот Урош ''Слабиот''.
  

Македонското народно име меѓу Србите и Црногорците

Скоро целосно е непознато кај нас, но уште  повеќе кај Србите, Бошњаците и Црногорците, дека во доцниот среден век тие го користеле поимот МАКЕДОНСКИ, при дефинирање на нивната територија и индиректно народ. Постојат бројни историски писмени извори каде за Србија, Црна Гора и БиХ се зборува како “земји македонски“ или “страни македонски“. 

Да започнеме со титулацијата на ''српскиот''  Цар Стефан Душан и Душановиот Законик. За жал оригиналот на овој Законик не е сочуван, туку постојат 10 подоцнежни преписа. 

Во софискиот, загрепскиот и раваничкиот записи на Душановиот Закон, Цар Стефан Душан е титулиран како:  

    “Стефан во Христа Бога верен цар македонски“ 

(Lj. Stojanović, Stari srpski zapisi i natpisi. Knjiga III, Beograd 1905, str. 41 (nbr.4949) / Edith Durham, „High Albania“ First published in 1909 page 294., by LONDON EDWARD ARNOLD Publishers to the India Office 1909).

Преписи на Душановиот Законик

Овој историски податок, во 19 век и сметал на тогашната српска интелегенција, која била во зародиш, па затоа и има бројни фалсификати на српските средновековни документи во нивното преобјавување во 19 век. 

Франц Миклошич, кој заедно со Вук Караџиќ во светот за прв пат објавуваа документи од средновековната српска историја, во монументалното дело “Monumenta Serbica“, титулацијата на Цар Душан од софискиот и раваничкиот запис е пренесена како: „Стефан во Христа Бога верен цар грчки“ (F. Miklošič, Monumenta Serbica, str 154). Но, во спомантите преписи на Душановиот Законик, јасно стои "Стефан во Христа Бога верен цар македонски“. Од таму иде  секаде каде што е спомнато македонското име, српските историчари и преобјавувачи на српски средновековни документи од 19 век, зборот “македонски“ го заменувале со “грчки“ или “ромејски“. 

За тоа постојат бројни историски докази. Не мора да идеме подалеку, туку може само да го цитираме Вук Караџиќ кој самиот изјави :

“су се Маћедонија српске звале све земље народа нашега '' 

(Владимир Ћоровић: Историја српског народа, налов „Обнова пећке патријаршије“,Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука и "Ars Libri", Београд, 1997 г.). 

На ова да го надоврземе и историскиот факт за Цар Душан објавен во најстарата историја за јужнословенските народи “Historia Turcica“ (1502 година) од дубровчанецот Феликс Петанчиќ, кој бил управник на Будимскиот Скрипториум и дипломат на унгарскиот двор на Матија Корвин и Владислав Втори. Во “Historia Turcica“ стои дека Цар Душан е цар на Македонците и Рашканите т.е. оригинално “Macedonum Rasianorum Caesar“ (Historia Turcica (1502), Municipal Library in Nuremberg (pressmark Ms Solger 31.2В°).


Познат е скадарскиот старопечатен "Тримесник", од високиот свештеник г. Стефан, со следнава содржина: “ја свршив оваа Божја книга во лето Христово 1563, месец декември, на К.Д., во македонските предели, во родниот град Скадар...“ (ЦВА, ф. 40. оп. II, а.е. 935, л. 57-58). 

Во средновековната српска песна за Ѓураѓ Смедеревац, опеан е како македонски крал од Македонија- Смедерево.

       Фототипен цитат од Скадарскиот Тримесник од 1563 год.

               Ѓорѓи Кастриоти - втор Александар Македонски роден 6 мај, 1405 г а починал 17 јануари, 1468 г.и е погребан во Кроја 

         Ѓорѓи Кастриот е бил кнез а подоцна и владетел на МАКЕДОНИЈА и ЕПИР со престолнина во Кроја денешна Албанија инаку ЗАПАДНА или ПЛАНИНСКА МАКЕДОНИЈА. Тој е бил син на Иван и Воислава (инаку сестра на МАРКО КРАЛЕ) ќерка на Волкашин прилепскиот- крал кој пак бил брат на Углеша-Серскиот крал и двајцата трагични актери во маричката битка.
        Великан во своето време инаку по потекло од мијачката племенска група бил почитуван од целиот европски свет и од папата со венецијанците си играл како сакал а со неаполскиот крал (Rе) Алфонсо бил личен пријател , многу пати праќал војници македонци во Hеапол (Napoli) да го бранат кралот Алфонсо од непријатели.
        Ѓорѓи Кастриоти  како малад ,  татко  му    го праратил да учи  во Венеција каде се здобил и со воено образование . 
    

         Во времето кога експанзионистичка политика на османлиските турци длабоко ја потресувала Eвропа,  кнежевството ( подоцна кралство) МАКЕДОНИЈА И ЕПИР, билo единствен бедем за одбрана на христијанскиот свет од исламските турци. Eдинствен средновековен воин од Балканот кој за време на својот живот не бил поразен од турците кои повеќе пати праќале воени експедиции со по 100.000-300.000 војска и секогаш биле маскирани од страна на јунаците на ЃОРЃИЈА кои биле 1-20 пати помали од војската на турците.
Бо една прилика турскиот султан Мурат 2-ри кога неговата војска била катастрофално поразена кај дебарското поле го нарекол Ѓоргија - ИСКЕНДЕР што значи - АЛЕКСАНДАР , бидеќи Македонија знаел дека е земја на Александар Македонски а Ѓорѓија син на Македонија потомок на Александар Македонски и неговите славни јунаци .

      За време на владеењето на Ѓоргија христијаснствотое доживеало експанзија, се градени манастири,патишта,градови, Белград  (деншен Берат), Конјух (Елбасан),Трнава (Тирана) Светиград и др. Тој секаде зборувал на својот мијачки (македонски) јазик и дури европските кралеви кога праќале свои емисари тие морале да го познаваат македонскиот говор. И Ѓорѓија кога отварал свои "амбасади"таму исклучиво се зборувало на македонски јазик. >>>>>>Дури се нафатил во слободното време да пишува. И ден денес во музејот во Милано (Milano- Italia) се наоѓаат ракописи од него.<<<<<<<< Бил голем војсководец и стратег.Се базирал исклучиво на стратегиите на Филип и Александар Македонски.Бил и голем дипломат.
На крајот умира од некоја треска која го совладала по7 дена (исто како и Александар).
После неговата смрт неговото семејство и и сите благородници по тајни канали се селат во Венеција каде и ден денес има живи потомци.Пoсле неговата смрт се распага и кралството  МАКЕДОНИЈА И ЕПИР.



      -  Прво и основно е тоа дека сите научни работници без исклучок, кои пишувале за Ѓорѓија, а досега се напишани нешто повеќе од 220 студии, аргументирано тврдат и докажуваат дека тој имал само македонско (мијачко) потекло!

      -  Второ, досега Мијаците за Георгија, за неговата храброст, херојство и јунаштво, испеале над 3.200 строфи од кои 17 епски песни и балади. Во дел од тие песни се слави семејството Кастриот, неговата сопруга Bоислава Андроника, повеќе позната како Бановица, за која е испеана посебна балада за  државничката мудрост и способност на кнезот Георгија. 

        Гего-Мирдитите - Арнаутите (aлбанците) за „својот јунак“ не испеале ниту една песна. Каков парадокс!? За ова не е потребен никаков друг дополнителен коментар. 

      - Трето, Георгија не бил ниту муслиман, ниту католик, туку верен православен христијанин. Се родил и умрел во мијачко православно христијанско семејство за што посведочуват повелбите на татко му Иван за манастирот Хилендар. Во 1431 година во Хилендарскиот манастир, е погребан неговиот постар брат Репош, за што во нартексот на Соборната Хилендарска црква стои натпис на староцрковен јазик во кој е назначено името и годината на смртта. Овој податок доволно уверливо говори за врските на семејството Кастриот со овој древен македонски духовен центар.“ Мартин Бартлети,во најстарата биографија од 14. век, го нарекува Ѓорги Кастриот ГЕОРГИ РЕX МАЦЕДУМ - Georgi Rex Macedonum .

         Ѓорѓија, син на Иван, во 1444 г. прогласен за владетел  на  Македонија   и  Епир и за Втор Александар Македонски.
          

         Несомнено, семејството Кастриот се Македонци, од македонското племе Мијаци, од родот на Кастратите. Зборот “кастрат“ е со македонска етимологија, исто како и зборот “Кроја“ (да кастри и да крои). ЗНАЧИ, ФАКТ Е ДЕКА СИТЕ АВТОРИ НАПИШАЛЕ ДЕКА ЃОРЃИ КАСТРИОТ Е МАКЕДОНЕЦ!!! И САМИОТ ЃОРЃИ ЗА СЕБЕ РЕКОЛ ДЕКА Е МАКЕДОНЕЦ!!! 

          Еве повторно од Мартин Бартлети: “Сkандербегус'' ... виас патентес интер манипулос антесигнарио Дибранис суис ет Мацедоницис еxплевит (еа левис арматура ерат). “ Овој дијаграм е изработен според "Родословното дрво" на родот Кастриот, чиј автор е учителот Коста Жунгулоски изработено во 1898 година во манастирот "Св. Јован Владимир", кај градот Коњух (Елбасан) во денешна Албанија.  Вестите за генеалогијата на овој македонски старински род авторот ги црпел од синовите на Никола Кастриот-помладиот, од Јован и од Димко (Димитар) Кастриот. 

       Податоци за поважните личности од лозата на Кастриотите: 

        - Константин (1186-1247) властелин-архонт. Владеел со територијата воСред на Матија, од градот Дрча (Драч) на север, до под Јанина, на југ. 

       - Јован (1261-1327), познат како Канински, бил властелин. Имотите на својот дедо Константин ги проширил на север до над р. Дрим, опфаќајќи ги градовите Кроја, Дајин,Кукуш (Кукс), Светиград и Дебар.

        - Јован, син на Бранко, внук на Јован,во периодот меѓу 1348 и 1357 г. бил епископ во Драч. - Методиј, син на Бране (+ 1411), бил епископ на Кројската епархија. - Александар, син на Павле (+ 1418) бил војвода и пратеник во Светата столица во Рим. 

        - Репош, син на Иван ( + 1449), бил дипломат и игумен на манастирот "Св. Ѓорѓи", на Света Гора, каде што е по гребан. - Бране, син на Репош ( + 1496), бил дипломат и командант во одбраната на градот Кроја од Османлиите. 

       - Славјани, син на Константин (+ 1503) дипломат и командант во од бра ната наградот Дебар од Османлиите. - Гојко, син на Ангелина, амбасадор на Епирското кралство во Венеција. - Ѓорѓија, син на Иван, во 1444 г. прогласен за крал на Епир и Македонија и за Втор Александар Македонски.

       Во 13-та книга на Мартин Барлети од 15 век, под наслов “Вита ет рес праецларе гестае Kхристи Атхлетае Георгии Kастриоти Епиротарум принципис, луи проптер хероицам виртутем суам а Турцис Скандер бег, ид ест Алеxандер Магнус цогноминатус ест либрис XIII”, тој дава поподробни информации за Ѓорѓи - вториот Александар Македонски  и за неговата војска. За составот на војската на Ѓорѓи Кастриот, Мартин Барлети вели дека таа е составена од избрани  дебарчани, кои се воедно Македонци -  “Сцандербегус   виас патентес интер манипулос антесигнарио Дибранис суис ет Мацедоницис еxплевит (еа левис арматура ерат).’’ 

      Од повелбата на Иван Кастриот до Хилендарскиот манастир од 1426 година:

      " По неизреченом милосрдију владика моего ас грешен и недостоен, не смеју нарешти се раб  Христа Боега моего, Иван Кастриот и со синови моими Станишом и Репошем и Константином и Гергием...приложисмо Светом манастиру великом Пречистои владичице Лаври Хилендарские и приложих село Радостуше и с црквом Св. Пречистом Богородицом, таже в том селе Радостуше и с селом Требиштем..." Срендовековен македонски јазик! А кои и каде се селата Требиште и Радостуша (Ростуше).

 7-ти  ДЕЛ    8-ми  ДЕЛ    9-ти ДЕЛ